یار ما را از آن خویش نشد

دوش در پاش دیده می سودم

می دهم جان به عشق و می دانم

از تو محروم می روم، چه کنم؟

صنما، غمزه تو قصابی ست

تا به روی تو چشم کردم باز

دل خسرو که از قرار برفت