چو کارهای جهان است جمله بی بنیاد

مشو مقیم در آبادی خراب جهان

مبین که ملک فرو بست شمع دولت را

مپر ز باد غرور ار بلندییی داری

چو هست بنده خلق آدمی ز بهر طمع

چنان بزی که نمیری، اگر توانی زیست

از آن خویش مدان، خسروا، که عاریت است