چو نقش چشم توام در دل حزین گردد

ترا به دیده کشم، لیک غیرتم بکشد

شده ست خاک به کویت هزار عاشق بیش

کجا سلامت دلها به کوی تو جایی

چه پرسیم غم شبها که چون رود تا روز

قبول تو نشود قطره های خون از چشم

خیال بوسه همی گرددم به سینه، ولی

شبی که خواهم دل را سبک کنم با خویش

در اهل شهوت، خسرو، مجوی عشق که عقل