دلم ز صبر بسی لاف زد، ولیش نبود

که از هزار خدنگش یکی به کیش نبود

بهای یوسف اگر هفده قلب بیش نبود

وگرنه چشم من خون گرفته پیش نبود

دل ار چه بود، ولیکن به دست خویش نبود

به شکر آنکه دلت هیچگاه ریش نبود

ترا که بود لبی و نمک به ریش نبود

که در جهان عسلی بی گزند نیش نبود