کجا خسپد کسی کش می خلد در سینه عقربها

چه سوداهاست این یارب که با خود می پزم شبها

چو پرهیزی ندارم، جان نخواهم برد از این تبها

چنین کز یاربم می خیزد از هر خانه یاربها

به خون دیده دشنامی که نشنیدم ازان لبها

بود عشاق را، آری، بسی زینگونه مذهبها

که جانها پای کوبان می جهد بیرون ز قالبها