خوبان گمان مبر که ز اولاد آدمند

زان انگبین چه ناله کنی، زانکه دائما

خوانید روح وامق و مجنون وویس را

ای سلسبیل راحت و ای چشمه حیات

زاغان نمی زنند به کویت که می خورند

هر شب منم ز نقش خیال تو در گریز

خسرو که زنده نیست، نصیحت چه می کنند؟