خاطر به سوی لاله و سوسن نه ایستاد

یک پای اهل زهد به دامن نه ایستاد

بلبل به دشت رفت و به گلشن نه ایستاد

تیر مژه به دل که بر آهن نه ایستاد

کاتش به ده رسید و به خرمن نه ایستاد

بسیار خواستم که دل من نه ایستاد

بسیار خواستم که دل من نه ایستاد

کم خشک شد که دیده به روزن نه ایستاد

یک جامه درست به یک تن نه ایستاد

تیغی ست این که بر سر گردن نه ایستاد