گل ز روی تو فرو می ریزد

از پی دیدن روی چو گلت

هر که آن خط مسلسل بیند

چون سحر بوی تو آید به چمن

دست شستم ز دل خون گشته

چشم بیمار تو از خون دلم

سر نهاده ست چو خسرو به غمت