روی خوبت آفت جانی نمود

غنچه کوچک دهن پیش لبت

چشم او بنمود زلفت را به من

کافران را بر دل من دل بسوخت

لعل تو انگشتری خط را سپرد

آینه بودی و زنگارت گرفت

خواستم دی از لبت بوسی، لبت

دید خسرو کاین سخن نزدیک نیست