نه به بالای خوشت سرو خرامان روید

نه به ذوق لب لعل تو توان یافت شکر

با همه حسن و طراوت چو گل روی تو نیست

سرو بالای ترا خاصیتی هست ز لطف

گر تو خود بگذری، ای سرو، سمن بوی، به باغ

ز غم نرگس سیراب توام جسم ضعیف

قدم از کوی تو من بازنگیرم هرگز

تا دو یاقوت لبت خسرو بیچاره بدید