بس که خون جگر از راه نظر بیرون شد

ناوک چشم تو تا خون دلم ریخت ز چشم

از تب هجر بمردیم به کنج غم و هیچ

تا چو ماه نو ازان مهر جدا افتادم

گر نه زنجیر دل از طره خوبان کردند

یار چون درج عقیقی به تبسم بگشاد