باش تا بار دگر آن پسر این سو آید

گر چه من کشته شوم زان، که بگوید به کمند؟

هر چه اندر دلم و پیش دو چشمم، یارب

آنکه بد گفت مرا روی چو ماهش بینید

دل که در زلف گره بست غم آن نیست، غم آنست

نیست زان شوخ، همه از دل پر خون من است

خسروا، زمزمه عشق نهان نتوان داشت