که در کوی فراموشان گذر شد یار زیبا را

توقف کن که لختی بنگرم پروین و جوزا را

بدیدم خفته در آغوش خود آن سرو بالا را

که خفتن در بر یار است بیداران شبها را

که خواهم تا قیامت یاد کردن این تماشا را

که چون چپ داده ای امروز گلرویان رعنا را

که هرگز می نپرسیدی به یک شاخ گلی ما را

منم با تو، عفاک الله مرا کی باشد این یارا

خیال است این که ره دادی به سوی خویش سودا را