دل ز دست من برفت و آرزوی دل بماند

هر کجا بینم غم دل گویم و گویم از آنک

کی خورد دربانش آبی خوش کنون کز چشمها

چشم تو می کرد چو گان بازی از ابرو، ولی

نرخ جانم یک نظر شد، بین یکی زین سو، ازانک

شرمسارم از سگان کوی تو زان کز رهی

بر سر کوی تو می ترسم که جان هم گم کند

دل به زلفت خو گرفت و عشق غم بر من گماشت

خسروا، گر دل کشی، سهل است، از بند قضا