جان هم کشد بار غمش، دل خود نه تنها می کشد

ما را ازان سبزی همه خاطر به صحرا می کشد

عاشق که صاحب همت است میلش به بالا می کشد

سخنی دل قصاب را در زیر خونها می کشد

از کوی یار دلستان از بیم جان پا می کشد

تاجر جفای دود را از بهر کالا می کشد

اکنون چه جیحون شد روان، میلش به دریا می کشد