آباد نشد دل که خراب پسران شد

بس دانه دلها که ز تن برد به تاراج

افسرده جمال خط خوبان چه شناسد؟

دلهای عزیزان شمر آن جمله نگینها

آن خواجه که می گفت که دارم خبر از عقل

جز حسرت و مردن نبود چاره عشاق

ای صبر، دلم ده قدری، بو که توان زیست

بس عاقل شمع خرد افروخته روشن

خسرو ز رخ خوب و ز می توبه نمی کرد