روزی اگر آن ماه به مهمان من آید

دیوانه دلی داشتم، آواره شد از من

هر صبحدم از گریه شود خون دلم آب

من دانم و من، چاشنی درد تو، جانا

جانم تو ستان، باز تنم خاک ستاند

در کوی تو نایم که پریشان شودت دل

دانی که چها می گذرد بر دل خسرو