شناخت آنکه غم و محنت جدایی را

به اختیار نگردد کس از عزیزان دور

مکن به شمع مه و مهر نسبت رخ دوست

به تیغ پاره که از تن برند و خون ریزند

ضرورتست که خوانیم لوح صبر و فراق

به یاد وصل دل سوخته کند شادم

اگر مشاهده نقد نیست، نقد این است

مخر به نیم جو آن صحبتی که با غرض است

وفای یار موافق مگیر سهل که آن

چو عاشقی به خرابات مست رو، ای دل

چو، خسروا، ز فراق است هر زمان دردی