زمانه شکل دگر گشت و رفت آن مهربانیها

عزیزانی که از صبحت گران تر بوده اند از جان

نشان همدمان جایی نمی بینم، چه شد آری

کنون در کنج مهمان زمین اند آنکه دیدستی

چو مشک ما همه کافور شد از سردی عالم

وگر سوزیم در عالم کسی دلسوز ما نبود

مخند، ای کامران عشق، بر تلخی عیش من

کسی کامروز در شادیست فردا بینیش در غم

به نقد خوشدلی مفروش ده روز حیات خود

غم آرد یاد شادیهای رفته در دل خسرو