دل رفت به سوی تو، همان سوی که شد ماند

از کوی تو باز آمد و بر آتش دل سوخت

اندر دلم این بود که بگذشت همه عمر

آب از جگرم خورد و برم نیز جگر داد

پرسند عزیزان و نخوانم بر خود، ازانک

آن یار به دل در شد و تن خدمت او کرد

کردیم بحل نرگس بازنده او را