باد آمد و زان سرو خرامان خبر آورد

امروز هم از اول صبحم سر مستی ست

صد منت باد است برین دیده کزان راه

هرگز نرود از دل من گریه شب

ای دیده، فرو ریز هر آن آب که داری

من آب طلب کردم ازین دیده درین سوز

هان، ای دل عاصی، چه شود حال تو کاینک

یارب، چه شد او، در تن نالان که جا کرد؟

زان مرغ که شب ناله همی کرد، بپرسید

خون من دل سوخته در گردن قاصد

خسرو نگهش دار که اکسیر حیات است