باد آمد و بویی زنگارم نرسانید

فریاد من خسته رسانید به کویش

افسوس که بگذشت همه عمر به افسوس

ایام جوانی به سر زلف بتان شد

چون بلبل دی با نفس سرد بمردم

چه سود ازین لاف عیاری که سیاست

گفتم که خوردم تیری و ایمن شوم، آن نیز

مشتاق ملک خاک شدم بر در دهلیز

صد شربت خون داد به خسرو ز غم عشق