ای کز رخ تو دیده، همه جان و جهان دید

با قد تو بلبل سخن سرو همی گفت

بیچاره دلم در شکن زلف تو خون شد

جان از شکر وصل تو بی بهره نمانده ست

ما را به دهانت نرسد دست، خوش آنکس