یک دل به سر کوی تو آباد نیابند

از بس که گرفتار غمت شد همه دلها

روزی که روی مست و خرامان سوی بازار

می کش که به تسلیم نهادم سر خود، زانک

گفتی خبرت گه گهی از باد بپرسم

جان می کن و از بهر وفا دم مزن، ای دل

ناخورده خراشی ز سر تیشه هجران

با بخت چه کارم ز پی وصل، که هرگز

خسرو، ز برای دل گم گشته چه نالی؟