خوشم کردی به دشنامی توقع بیش می باشد

به بازی گوئیم گه گه که سویم باز کن چشمی

ندانم تا چسان بیرون روی از جان مشتاقان

گه از لب شربتی ندهی، به کشتن همی نمی ارزم

مرا گویند بر جا دار دل، تا کی پریشانی

برو، ای جان ناخشنود، کاینها نیست جا اکنون

برهمن را بت اندر خانه باشد، من بتر زویم

کجا آن بخت دارد کارزویش در کنار آید؟

ز غیرت سوختم، ای جان، مزن بر دیگران غمزه