خجسته طالعی کان ماه را بر ما گذر باشد

عجب نبود، اگر تا زنده باشد بی خبر باشد

بهشت از دور بنماید، کان سوز دگر باشد

وگر وقتیش ببینم، آن خود از مردن بتر باشد

که از خونابه سر تا پای او همواره تر باشد

به کشتن راضیم، گر خونبهایم اینقدر باشد

مگر وقتی که زیر خاک، خشتم زیر سر باشد

چه خار از پا کشی آن را که پیکان در جگر باشد

نپندارم گهی شبهای خسرو را سحر باشد