مرو زینسان که هر سو جامه جان چاک خواهد شد

خدا را، زو نپرسی و مرا سوزی بجای او

روید، ای دوستان، هر جا که می باید، من و کویش

تو میزن غمزه تا من می خورم خوش خوش سنان تو

زهی شادی که او آید، ببیند حال من، لیکن

بسوزم خویشتن از جور بخت بد، ولی ترسم

مبین زین سو که جانم از خیال مهره چشمت

خیال خط تو همراه جانم باشد آن روزی

ازان لب تلخ می گویی، مترس از خنده خسرو