پس از ماهیم دوش از وعده دیدار خواب آمد

پس از بیداری بیسار دیدم، لیک نی سیرش

رخش پژمرده دیدم، پرسش از گرماش می کردم

مهش را سلخ کرد از نازکی مهتاب در شبها

ز شادی گریه گویند و به چشم خویش می دیدم

روان شد مردم دیده که بوسد سم شبدیزش

نه گرد است این، که هست آن گرد دولت گرد رخسارش