دیدم بسی زمانه مردآزمای را

جز باد و دم ترنم این تنگنای نیست

چندین مکن دماغ به کافور و مشک، تر

در خود مبین به کبر که از بهر عکس کار

قرب مملوک نیست مگر دون و سفله را

جایی که جای بر سر شاهان مگس کند

آنان که گفته اند طلاق عروس کون

ای توسنی که همت عالی خطاب تست

تاریکی زمانه چو روشن کند به مهر

بی زادن بلا چو نباشد، چه ساختند

روزی که می رود مشمر، خسروا، زعمر