هر عاشقی که ترسد از طعنه و ملامت

قد قامت مؤذن در گوش در نگنجد

ساقی، بده شرابی زین توبه ریایی

ای شوخ، نیست فرقی از آفتاب تا تو

نظارگی نداند هول و هلاک محشر

عاشق که پاره دامن در کوچه ها نیفتد

جز تو به هر که دادم دل را شدم پشیمان

در عشق کز سلامت جان بر لب آمد اکنون

غمهات در دل شب پیش خیال گویم