کسی را به دور حسن تو پروای خواب نیست

ای محتسب که منع سر اندازیم کنی

بر جان ما ز غمزه مزن تیر دمبدم

دل خواست بوسه ای ز لبت، بر دهان زدی

کردم مقابل رخ تو آفتاب را

تا چند قصد خسرو بیچاره می کنی