دل خلق را سوی تو رهبر است

دلی را کز آن زلف در هم تر است

که از خون چرا آستانت تر است

که سر بی در دوست درد سر است

که این سر نه لایق بدان افسر است

که گویند معشوق نیلوفر است

هوس دیگر و عاشقی دیگر است

که هیزم پس از شعله خاکستر است

که هر شب به جان خراب اندر است

که نالان کدامیش در پیش در است

که خود عاشقان را همین زیور است