رسید فصل گل و باد عنبر افشان است

به سرو باغ که بیند کنون که در هر باغ

کنون به سوی چمن بی بهشتیان نروم

عجب که جام نمی افتد از کف نرگس

حریف معنی گل را به جان خرد، هر چند

به گوشه های چمن برگ گل چو نرمه گوش

زخاره بودی دامان کوه از لاله

زمین به باغ ندید آفتاب از پی شاخ

چنین که نرگس و گل چشم را به صحن چمن

شکفته باد گل دولت تو تا به ابد