چه دردهاست که بر جان بی قرارم نیست

چه سود دارد بخشش، چو بخت یارم نیست

بر آستانه بمیرم چو پیش بارم نیست

که التفات کسی را به روزگارم نیست

که اعتماد برین چشم اشکبارم نیست

که بهر کوی عدم هیچ یادگارم نیست

وگرنه بیم ز شمشیر آبدارم نیست

به عمر یک نفسی بر پی غبارم نیست