کسی که عشق نبازد نه آدمی سنگ است

چه نقش بندی از اندیشه ای که بی عشق است

هزار پاره کنم جان مگر که در گنجد

رها کنید که تن در دهم به بدنامی

سماع در دل من کار کرد و سینه بسوخت

تو، ای صنم، که مرا در دلی چه سود ازان

به جنگ تیغ مکش، سر به آشتی برگیر

به خشم می روی و در تو کی رسد خسرو