ای آفتاب تافته از روی انورت

شکل صنوبر قد تو چون پدید شد

خواهد که بوی تو بکشد باد صبح، اگر

موی تو سر به سر همه مشک است و هر دمی

ای کوه حلم،حلم ترا چون بدید کوه

تاصیبت گوهر تو به دست صدف فتاد

سرگشته اند خاک تراخسروان دهر