رشک رخت به نازکی از یاسمین به است

دید آسمان به سوی تو و گفت این به است

چیزی که سرور است همین راستین به است

آتش درون زنید که روشن چنین به است

نامه سیاه پیرهنی کاغذین به است

بر جرم عشق غمزه آن نازنین به است

این است دوزخی که ز خلد برین به است

آلوده لبت، که ز صد انگبین به است

ما را همین نگینه بر انگشترین به است