باز آن حریف بر سر سودای دیگرست

دل برده رخ به پرده نهان می کند ز من

راضی نمی شود به دل و دیده هجر او

پندم مده که نشونم، ای نیکخواه، ازآنک

خارادل است یار، دلی کاندهش کشد

دیوانه گشت خلق که از سحر چشم او

از بهر آنکه دست نماید به جاودان

به گر به بوسه ای بخرد زرد روییم

خسرو به یک نظاره رویش ز دست شد