کار بالای تو تا بالا گرفت

هر که رفتار تو دید از بیم جان

تا نمی دیدم بلای جان ترا

می گرفتم لذتی از عمر خویش

ما چنین کز دل گرفتاریم هست

چند سوزم، وه که روی دل سیه

بیدلان را طعنه زد، خسرو بسوخت