من ندیدم چون تو هرگز دلبری

از تو یک ناز و ز خوبان عالمی

از زمین پنهان بماند آفتاب

من سری دارم که در پایت کشم

از کجا بر روزگار من فتاد

دست نه بر سینه ام تا بنگری

ماند چشمم روز و شب در چارسو

من که از خود بر تو غیرت می برم

هر که دید از چشم خسرو خون روان