ای فتنه ز چشم تو نشانی

مویی ست به زلف تو که صد بار

من با تو به جز نظر ندارم

بوسی هوسم کند، ولیکن

گر لب نبود، کم از حدیثی

گر می کشدم رقیب بدخوی

ای زلف درو مپیچ زنهار

دل گم کرده ست خسرو، آن کیست