در تو، ای دوست به خون ریختنم داری رای

تن من موی شده، غم نیز گرهی شد در وی

می کنم هر نفسی ناله ز دم دادن تو

در پیت رفت دل سوخته و داغ بماند

وای کردم که مگر غم ز دلم برخیزد

دل درین بود که ناگاه بدیدم رخ دوست

عشق می گفت که خسرو، تو مرا می دانی