به حق عزتی کاندر دل من دارد آن خواری

که خوبان را نزیبد زیور مهر و وفاداری

ترا سرسبز می خواهم، ندارم برگ بیزاری

کرم کن آخر این شربت که زخمی خورده ام کاری

فرامش گشتگان خاک را گه گاهی یاد آری

هم امروزم به خوبان خوش که من مردم ز بیداری

که آتش رنگ شد، آتش زنم در روی هوشیاری

مبادا هیچ دشمن را به دست دل گرفتاری

شکایت گونه ای دارد هم از تو گر بدین کاری