سلام و خدمت ما، ای صبا، به یار بگوی

برفت طاقت صبر و نماند قوت عقل

ز خون دیده همه دست من نگار گرفت

هزار جور کشیدم ز غم که نتوان گفت

اگر ز بنده فراموش کرد، یادش ده

بنای عافیتم کاستوار بود از صبر

حدیث چشم چو دریا بگو و زین مگذر

اگر چه هر چه بگویی به عکس کار کند

اگر چه او نشود ز آن خویش خسرو را