جانها به عشوه سوزی، چون زلف را نمایی

بازی ز زلف بستان تعویذ دلربایی

هیچ افتدت که گه گه در دیدن من آیی

زیرا که می برآید حال من از جدایی

تا دیده سرمه سازد از بهر روشنایی

آخر تو روز عیدی، من بنده روستایی