باز بهر جان ما را ناز در سر می کنی

گر چو مویم میکنی، بهر عدم هم دولت است

آفتابی تو، ولی زانجا که روز چون منی ست

گفتی از دل دور کن جان را و هم با من بساز

می کنی آن خنده ای تا ریش من بهتر شود

ای بت بدکیش، چشم نامسلمان را بپوش

هر زمان گویی که حال خویش پیش من بگوی