چشم مست تو بدان نرگس رعنای خماری

هم بدان گونه که گرد سر گل باشد خاری

گر نه آنی تو که با ما حق صحبت بگذاری

کز وفا خوشه نیابم که تو این تخم بکاری

شاد بادا دل تو گر چه ز ما یاد نیاری

گر بجویند ز ترکان دیت خون شکاری

او چون مهمان نرسد، خانه به صورت چه نگاری؟

گر ببینیش تو هم گوش به آن پند نداری

بشکند وه که چنین گر تو ز دستت بگذاری