می نوش که دور شادمانیست

سر بر مکش از شراب کایام

این دل که ز عشق می خورد خون

مغرور مشو به بانگ نایی

هر دم که به خوشدلی برآید

ساقی دل مرده زنده گردان

عشق آمد و عقل رخت بر بست

بی خوابی و عاشقیست کارم

خسرو به گزاف چند لافی