خواب بندی های چشمت کم بود جادوگری را

این سعادت دست ندهد جز مبارک اختری را

بین چه جایی می نهم من هم چنین مدبر سری را

چون نخیزد شعله تا کی دم دمم خاکستری را

روز من روزی مبادا تا قیامت کافری را

من که خود را کرده ام گم چون بجویم دیگری را

دولتم نبود که گردم خاک از آنگونه دری را

عود چون سوزد بود دل گرمیی هم مجمری را

بوالعجب تر زین فرو بردن که یارد خنجری را