چشمت که میان خواب نازست

هر لحظه ز نیش غمزه تو

خونها همه خورد، این چه شکل است؟

محمود به خاک شد هنوزش

شبها غم خود به شمع گویم

سوزنده کسیم نیست جز شمع

فریاد رسی که در همه وقت

جانا، تو به خواب شو که مستی

سوز دل و آب چشم خسرو